Ասում
են՝ Վանաձորը Հայաստանում ռոքի մայրաքաղաքն
է։ Ու ճիշտ են ասում։ Ով ապրել է Վանաձորում,
պետք է հիշի վանաձորյան ռոք երաժիշտներին
ու ռոք խմբերը, ռոք համերգները։ Ես մեծացել
եմ Վանաձորում։ Երբ դպրոցական էի, մեր
ռոք խմբերը հաճախ էին համերգներ
կազմակերպում, հիմնականում՝ Տիկնիկային
թատրոնի դահլիճում։ Ու ես հիշում եմ այդ
համերգների մթնոլորտը, որում մենք մեծացանք
ու ձեւավորվեցինք։ Հիշում եմ, որ «Լավ
էլի»֊ին, «ՓՈՒՇ»֊ին, «Որդան կարմիր»֊ին
զուգահեռ ու նրանց շնորհիվ սկսեցինք
Սպլին, Би 2, Զեմֆիրա, Ցոյ, SOAD լսել, սկսեցինք
Կամյու ու Դոստոեւսկի կարդալ, սկսեցինք
կարգին կինոներ նայել․․․
Սկսեցինք
զարգանալ ու դառնալ նա, ով այսօր դարձել
ենք։ Առանց ռոքի Վանաձորն ուրիշ կլիներ,
մենք ուրիշ կլինեինք, ես ուրիշ կլինեի։
Վանաձորյան
ռոք միջավայրը ազատության, մաքուր օդի
խորհրդանիշն էր, միջավայր, որ ասում էր՝
դու կարող ես, դու պիտի առաջ գնաս,
երաժշտություն, որ խոսում էր ինձ հետ ու
ասում՝ դու մենակ չես։
Երաժշտություն,
որ ապրելակերպ ու մտածողություն էր
ձեւավորում, որ լցնում էր միտքդ ու սիրտդ։
Որ արժեքներ էր քարոզում, որ ասում էր՝
մի վախեցիր սիրելուց, մի վախեցիր ապրելուց։
Երեկ
Ստեփանակերտում ռեպեր Ֆասոնի
համերգն էր։ Երեկ ես տեսա ուրիշ Ստեփանակերտ
ու ուրիշ ստեփանակերտցի, քան մինչ այդ էի
տեսել։ Երեկ ես տեսա շատ սիրուն, շատ
ճաշակով հագնված երիտասարդ աղջիկների,
ովքեր ի սրտե ու ազատորեն ուրախանում էին
համերգին, տեսա դեռահասներ, որ ռեպ են
սիրում, լսում, իրենք են կարդում, էրեխեք,
որ անգիր գիտեն իրենց սիրած երգերն ու
չեն ամաչում դա կատարել։ Երեկ ես տեսա
ապրող Ստեփանակերտ, տեսա հավեսով մարդկանց։
Ու շատ ուրախացա։ Ու շնորհակալություն
ռեպերին, որ կարողացավ այդ միջավայրը
ստեղծել, որ իր անկեղծ երգերով վարակեց
դահլիճին, որ, համոզված եմ, էրեխեքին ասաց՝
դու մենակ չես, տես, ես խոսում եմ այն
մասին, ինչը հենց քե՛զ է հուզում։
Ուրախ
եմ, որ երեկ երեկոյան Ստեփանակերտն ավելի
գունավոր ու կրեատիվ էր, ուրախ եմ, որ
Ստեփանակերտում այդքան հավեսով երիտասարդներ
կան․ նրանք ստեղծագործող ու ազատ սերունդ
են դաստիարակելու։
Հ․Գ․
Ու շատ հաճելի է, որ Ֆասոնը Քարվաճառից է։ Հույս ունեմ՝ առաջիկայում հետը կզրուցեմ
ու նյութ կպատրաստեմ․ արդեն հարցեր ունեմ
իրեն։
Թամարա Գրիգորյան
