Հայոց Քարվաճառը դարավոր գերությունից ազատագրելու ժամանակ ես հինգ տարեկան եմ եղել: Դրանից մոտավորապես տասնհինգ տարի անց հասկացա Ազատագրված հայրենիքի կարեւորությունն ու դպրոցական տարիներիս հայերի ողբ ու լացի մասին կարդացած գրքերից փոխանցված բարդույթից ազատագրվելու հնարավորություն ստացա. փաստորեն, մենք այնքան էլ խեղճուկրակ չենք, մենք դարերով գերի ընկած հող ենք ազատագրել ու վերադարձրել մեր կորցրած հայրենիքի մի մասը:
Մեր հայրերի սերունդն ազատագրել է հողը, մեր սերունդը պետք է այն շենացնի: Թվում է, թե մեխանիզմը շատ պարզ է:
Ազատագրված տարածքում բնակվելու նպատակս ուրվագծվել է մի քանի տարի առաջ: Նախ դա անհնար էր թվում, միայն երազանք: Մի օր սակայն, պարզվեց, որ այդպիսի երազանք ունեմ ոչ միայն ես, այլեւ այն մարդը, ում հետ պատրաստ եմ անցկացնել ամբողջ կյանքս: Երկուսիս երազանքը միասին դարձավ մի նպատակ: Երբ սկսեցինք հետաքրքվել Քարվաճառ տեղափոխվելու պայմաններով, հասկացանք, որ իրականում շատ դժվար է լինելու. Քարվաճառում արդեն հինգ տարի է' բնակելի տներ չեն կառուցվում, եւ նորաստեղծ ընտանիքի համար այստեղ տուն ստանալն իսկանան փորձություն է:
Մեր նորաստեղծ ընտանիքն արդեն երրորդ օրն է, որ Քարվաճառում է: Առայժմ մենք հյուրընկալվում ենք հրաշալի քարվաճառցիներ Ալեքսանդր Քանանյանի ու Խանդութ Ավետյանի տանը: Սակայն բնական է, որ մեզ առանձին բնակարան, վաղ թե ուշ, անհրաժեշտ է: Որքան հասկացանք այս երեք օրվա մեջ, վարչակազմն առհասարակ տներ չի տրամադրում Քարվաճառ տեղափոխված ընտանիքներին, ու թերեւս դա նախ այն պատճառով, որ ազատ տներ գրեթե չկան: Եղած դատարկ տներն էլ ինչ-ինչ միջոցներով իրենց հսկողության տակ են պահում որոշ մարդիկ:
Մեր նորաստեղծ ընտանիքն արդեն երրորդ օրն է, որ Քարվաճառում է: Առայժմ մենք հյուրընկալվում ենք հրաշալի քարվաճառցիներ Ալեքսանդր Քանանյանի ու Խանդութ Ավետյանի տանը: Սակայն բնական է, որ մեզ առանձին բնակարան, վաղ թե ուշ, անհրաժեշտ է: Որքան հասկացանք այս երեք օրվա մեջ, վարչակազմն առհասարակ տներ չի տրամադրում Քարվաճառ տեղափոխված ընտանիքներին, ու թերեւս դա նախ այն պատճառով, որ ազատ տներ գրեթե չկան: Եղած դատարկ տներն էլ ինչ-ինչ միջոցներով իրենց հսկողության տակ են պահում որոշ մարդիկ:
Ինչեւէ, Քարվաճառ տեղափոխվելիս մենք գիտեինք, որ մեզ այստեղ առաջին օրվանից բնակարանով չեն ապահովելու, սակայն եթե սպասեինք, թե երբ բնակարան կլինի, թերեւս այդպես էլ չտեղափոխվեինք: Բնակարաշինությունն ու նոր տեղափոխված անձանց կացարանով ապահովելը Քարվաճառի վերաբնակեցման առաջին խոչընդոտն է:
Համոզված եմ, որ մեր նման էլի երիտասարդներ կան, ովքեր ցանկանում ենք կյանքն սկսել Հայոց Ազատագրված հողում, սակայն առանց բնակարաշինության նրանց տեղափոխվելու հավանականությունը կտրուկ նվազում է:
Իսկ այս հողը թերբնակեցված թողնելն իրոք որ մեղք է: Ասել, թե Քարվաճառի բնությունը չքնաղ է, նշանակում է ասել միայն ճշմարտության մեկ քառորդը: Իսկ այստեղ տեղափոխվելը նշանակում է ապրել մաքուր բնության մեջ, չաղտոտված հասարակությունում, ունենալ գործունեության լայն ասպարեզ, ուժն ու եռանդը հայրենիքի զարգացմանն ի նպաստ ներդնելու հնարավորություն:
Թամարա Գրիգորյան
Աղբյուրը` http://times.am/?l=am&p=14317
