Սիրելով ու զարգացնելով հայրենի գյուղը. զրույց ապագա լրագրողի հետ

Արաքս Միրզոյանն Արցախի պետական համալսարանի ուսանողուհի է, ապագա լրագրող: «Լրագրություն եմ սովորում. ուզում եմ հայրենիքիս համար պիտանի մարդ դառնալ, դրա համար էլ ընտրեցի այն մասնագիտությունը, որը կարող եմ լիովին ծառայեցնել ազգիս շահերին», մեզ հետ զրույցում նշեց Արաքսը:

Նա դեռ երկու տարեկան չկար, երբ նրա ընտանիքը տեղափոխվեց ապրելու Արցախի Շահումյանի շրջանի Նոր Բրաջուր համայնքում: Նա այստեղ է դպրոց գնացել: Դպրոցական տարիներից մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել բոլոր առարկաների հանդեպ: «Դպրոցում գրեթե բոլոր մրցույթներին մասնակցում էի, ուզում էի ամեն ինչ հասցնել, անգամ նոտաները սովորեցի ու սկսեցի նախ շվի նվագել, հետո` կիթառ»:

Բացի դպրոցում լավ սովորելն ու դպրոցական մրցույթներին մասնակցելը, Արաքսը նաև շատ ակտիվ է մշակութային կյանքում: Արդեն մի քանի տարի` մեծ մասնակցություն ունի Նոր Բրաջուր համայքնի մշակույթի ակումբի աշխատանքներին. իրենից տարիքով ավելի փոքր երեխաների հետ պարապում է, ազգագրական պարեր սովորեցնում. միասին մի քանի հանրապետական մրցույթներում մրցանակային տեղեր են զբաղեցրել:

«Նոր Բրաջուր համայքնում մշակութային կյանքի զարգացման ու ակտիվացման գործում մեծ էր ընկեր Անահիտի (Անահիտ Բաղդասարյանի) դերը: Նա 2011 թվականին Քարվաճառ եկավ, նույն թվականին էլ մեր համայնքում սկսել էր գործել ակումբը», պատմում է Արաքսը: Անահիտ Բաղդասարյանը Նոր Բրաջուր համայքնում երեխաներին ազգագրական մի շարք պարեր է սովորեցրել: Նրա սովորացրածը երեխաները չեն մոռացել նաև նրա գնալուց հետո և շարունակում են պարել: Արաքսը նաև Երևանում Կարին խմբի շառավիղ տարբեր խմբերում վարպետաց դասեր է անցել:

 «Մեր երեխաները շատ տաղանդավոր են ու շատ կարճ ժամանակահատվածում խումբ ձևավորվեց, որն անվանեցինք «Անթեղ»: Խումբը մասնակցեց Ստեփանակերտում կայացած շատ մրցույթների, հաղթանակներ ձեռք բերեց ու ճանաչվեց», նշեց Արաքսն ու ավելացրեց, որ խումբը մասնակցում է շրջանում կազմակերպվող գրեթե բոլոր միջոցառումներին: Մշակույթի ակումբի մասին խոսելիս հնարավոր չէ շրջանցել դրա խնդիրները: «Ցավոք, ակումբի խնդիրներն այսօր արդեն շատ են: Երեխաները պարապունքներն անում են դպրոցին կից մի փոքրիկ սենյակում, որը շատ սառն է ու խոնավ», ընդգծեց Արաքսը:

Արաքսը համալսարան ընդունվելուց հետո բնակվում է Ստեփանակերտում, սակայն կապը հայրենի գյուղի հետ չի կորցնում. գրեթե ամեն ուրբաթ օր գյուղ է այցելում ու շարունակում է պարեր սովորեցնել փոքրիկներին: «Իրենց ասել եմ, որ անպայման հավաքվեն, պարեն: Ինքս էլ երբ գյուղում եմ լինում, նոր պար եմ սովորեցնում, որ չհեռանան պարից, հետաքրքրությունը մնա», ամփոփեց մեր զրուցակիցը:

Թամարա Գրիգորյան