Լուսավոր կետ

Այսօրվա դպրոցականներից շատ եմ կտրվել: Տանը դպրոցական երեխա չկա, բարեկամներիս դպրոցական երեխաների հետ չեմ հասցնում շփվել: Դպրոցականների տեսնում եմ միայն փողոցում, ու անկեղծ ասած, նրանց պահվածքն ու արտաքինն ընդհանուր առմամբ այնքան էլ դուր չի գալիս ինձ: Միջին տարիքի դպրոցականի ու իմ միջեւ տարբերությունը մոտավերապես 7-8 տարի է, բայց խոստովանեմ, որ այսօրվա դպրոցականի ու իմ դպրոցական տարիների մեջ տարբերությունն անհամեմատ ավելի շատ է. տեմպն արագ է:

Այսօր մի teenager-ի հետ եմ ծանոթացել: Միասին ներկայացում դիտեցինք, խոսեցինք… Խելացի, զգայուն, նուրբ աղջիկ է, հետաքրքիր, կոլորիտով արտաքինով: Թատերական ինստիտուտի նախապատրաստական դասերին է գնում, ռեժիսուրա բաժինը: Ասում եմ` բա ո՞նց որոշեցիր ռեժիսուրա, դպրոցից ուղիղ թատերակա՞ն ես եկել: Ասում է` բայց ես դեռ դպրոցական եմ, հույս ունեմ, որ կընդունվեմ: Հա, հաստատ կընդունվես, անկեղծ համոզմունքով ասում եմ ես, դու դեռ դպրոցակա՞ն ես, ինչ լավ դպրոցական ես… J Հա, ասում է, ես փոքր եմ դեռJ

Պատմեց, որ սիրում է երաժշտություն, նկարչություն, պար, դերասականակ արվեստ ու այս ամենի սինթեզն իր համար ռեժիսուրան դարձավ…

Մի պահ հիշեցի ինձ ու իմ դասարանը տասներորդ դասարանում: Չէ, մենք էսքան հանգիստ, ինքնավստահ, կիրթ չէինք: Ինքն արդեն ինստիտուտի գրադարանից է օգտվում, բավականին էլ կարդում է իմիջայլոց, ներկայացումներ է դիտում, գիտի, թե ինչու է ընտրել իր ապագա մասնագիտությունը:

Այս դպրոցականները մեզնից շատ բան են տեսնում, նրանք ավելի շատ հնարավորություններ ունեն, ու այդպես ճիշտ է…  Շատ լավ դպրոցական էր, իսկական լուսավոր կետ….